Ney yapımı neyin ham maddesi olan neylik kamışı bulmak ile başlar. Kamış, toplanılan coğrafyanın iklim koşullarına göre aralık, ocak veya şubat ayında kesilir. Doğada binlerce hatta milyonlarca kamıştan sadece bir tanesi ney açmaya müsaittir. Neylik bir kamış yeterli olgunluğa ve kalınlığa ulaşmış olmalı. Budak uzunlukları en az 8-10cm olmuş, boğumları sık ve boğum uzunlukları birbirine yakın olmalıdır. Ney, kamışın üst yarısının alt kısımlarından açılır. Sazlıktaki kamışın bu bölgesine bakılır ve istenilen mesafede(ney çeşitine göre) birbirine yakın uzunlukta 9 boğum varsa ve yaprak kökleri kurumuş ve yeterli kalınlıkta ise alttan ve üstten pay bırakarak kesilir ve birinci kurutma işlemine başlanır. Bu aşamadaki kamışlar, her iki taraftan hava alan havadar ama güneş görmeyen bir ortamda iple bir yere asılarak yaklaşık 6 ay sararmaya bırakılır. İkinci kurutmada kamışlar güneş gören düz bir zemine yatırılarak bekletilir. Bu işlem de yaklaşık 4 ay sürmelidir.

Kurutma işlemi ardından kamışlar temizlenir ve düz olmayan kamışlar ısı yardımıyla düzeltilip iç açkıları yapılır. Alttan 7 boğum kapağı genişten dara doğru çeşitli tığlar ve törpüler yardımıyla açılır. En üstteki ses kutusu dediğimiz boğum kapağı ise 8mm çapında açılmalıdır. Bu işlemden sonra ney uzunluğu ayarlanır. Dışına hiçbir delik açılmayan kamış aynı perdeleri kapalı ney gibi rast sesini vermelidir. Üstten ve alttan orantılı olarak milim milim kısaltarak rast sesini yakaladığımızda artık neyimizin boyu belli olmuştur. İdeal kamışta her boğum 4 parmak uzunluğunda ilk ve son boğum ise yarım boğum uzunluğundadır ki böyle kamışa çok nadir rastlanır. Ama kamış uzunluğunu ayarlarken en üst boğumun yaklaşık yarım boğum olmasına özen gösterilmelidir(2 birimden kısa; 3 birimden uzun olmamalı). Bu boğuma ses kutusu denir ve neyin karakterini belirler.

Boyunu belirlediğimiz kamışın uçlarına çatlamasını önlemek için parazvane denilen metal yüzükler takılır. Bu parazvaneler gümüş, alpaka(Alman Gümüşü), pirinç, bakır gibi metallerden yapılır ve tınıyı bozmaması için 0,30-0,40mm et kalınlığına sahip metallerden yapılmalıdır. Özellikle üst parazvanenin sesi tutmaması için mümkün olduğunca az metal kütlesinden yapılması önemlidir.

Parazvaneleri takılan kamışa artık, üflemeyi kolaylaştıran parça olan başpare takılabilir. Başparede en makbul malzeme ise belirli bir yaşa gelmiş manda boynuzudur. Lakin mandaların soyunun tükenmeye başlaması ve genç mandaların kesilmesi bu tip boynuzların bulunmasını zorlaştırmıştır. Bunun dışında fil dişi, ahşap, plastik gibi malzemeler de kullanılmaktadır.

Artık perdeleri açma zamanı geldi. Bu konuda ustaların kullandığı çeşitli yöntemler olmakla beraber temel olarak neyin boyu hayali 26 eşit birime bölünüp alttan itibaren 4.,5.,6.,8.,9.,10. ve 13. birimlere perdeler küçük delikler halinde sırayla açılıp akord kontrolleri yapılır. Perdeler tizse aşağıya pest ise yukarıya doğru genişletilir. Dikkat edilmesi gereken bir husus; neyde alttan 3. Delik segâh perdesine tekabul etmeli. Bunun için 1 koma daha pest yani çok az daha aşağıda açılmalıdır. Bir diğer önemli husus ise arka delik(aşiran perdesi) 5. boğuma; 1. ve 2. delikler 6. boğuma; 3. ve 4. delikler 7. boğuma; 5. ve 6. delikler de 8. boğuma denk gelmeli ve perdeler boğum çizgilerine denk gelmemelidir. Aksi taktirde o kamıştan ney olmaz.